Parmak arası terliği ile promo fotoğrafında bizi hayal kırıklığına uğratan lakin yine de kalbimizde yeri ayrı olan Chris Barnes’in frontmanlik yaptığı Six Feet Under, Kasım (11’inde) ayında yepyeni bir albüm ile death metal piyasasına bomba gibi girmek istiyor. Aslında bomba gibi girmek isteyip istemediğini bilmiyorum, lafın gelişi. Metal Blade Records etiketi ile piyasalardaki raflarda yerini alacak ” Death Rituals ”ın içeriği de şu şekilde olacak; 1. Death By Machete 2. Involuntary Movement Of Dead Flesh 3. None Will Escape 4. Eulogy For The Undead 5. Seed Of Filth 6. Bastard 7. Into The Crematorium 8. Shot In The Head 9. Killed In Your Sleep 10. Crossroads To Armageddon 11. Ten Deadly Plagues 12. Crossing The River Styx 13. Murder Addiction

“Tinnitus Sanctus” Power Metal grubu Edguy ‘ın 14 Kasımda çıkarmayı planladığı albüm adı. Şu sıralar kayıtlardan daha ziyade çalışmanın kapak dizaynıyla ilgilenmekte. Haberdeki fotoğrafta gördüğünüz üzre olan çalışmadır kendisi. Merakla bekliyoruz.

Merakla beklenen Rock Station Open Air Festival nihayet belli oldu. Çıkacak isimlerin arasında Hayko Cepkin ve Helldorado gibi grupların da sahne almasına oldukça şaşırdım açıkçası. Sonunda Hayko Cepkin RSF’ye de girmeyi başardı(!) Suicide, Cenotaph, Black Tooth, Astral Division gibi grupların içinde Hayko Cepkin ve Helldorado’nun neden yer aldığı büyük bir soru işareti elbette… Festival kapsamında yer alacak isimler ise; Undertakers Deli Gömleği Roket Maskara 4. Air Gitar Yarışması Art Niyet One Bullet Left Black Tooth Hayko Cepkin Helldorado Satarial Kasatura Postmortem Astral Division Carnophage Magick Suicide Asena Özçetin Dew-Scented Cenotaph Caliban Rage Özellikle tavsiye edeceğim gruplar arasında; Cenotaph (Death Metal) Suicide (Death Metal) Maskara (80’s Hard Rock)

İşte hiç beklemediğim bir anda karşıma çıkan bir manowar albümü… Tam da zamanında çıktı aslında ; beni şöyle bir silkeledi ve kendime getirdi. Albümün ismine baktığımda aşağı yukarı nasıl bir şeyle karşılaşacağımı biliyordum. Ancak yine de yeni birşeyler bekliyordum ve artık Manowar daha nası gaz bir parça yapabilir diye de düşünmüyor değildim açıkçası. Bu çalışmaya şöyle bir baktığımızda “Triumph Of Steel” dönemlerinden kopmuş gelmiş hissi veriyor. Gerçekten Manowar “Louder Than Hell” sonrası daha öteye gitmeyi bırakıp gerilere ve eski havasına dönmeye başlamıştı. Fanlarını daha çok memnunmu eder yada dahamı soğutur bilinmez… Parçaların ismine şöyle bir göz attığımızda konsept bir albümle karşı karşıya olduğunuzu anlarsınız. Her noktasında sizi bir savaşçı havasına sokuyor. Her noktasında kahramanlık akıyor albümün. Size yeterince güç verecektir. Tabi bu noktada Manowar sevmeyen insanlar için mutlaka hiç bir anlam ifade etemeyecektir bu satırlar. Albümün akışı oldukça güzel ve klasik müzik etkileri daha da yoğunlaşmış durumda. Bazı yerlerde “ee tamam artık parçaya girin” demenizde oldukça muhtemeldir ve sanırım Manowar son albümlerinde daha akılda kalıcı parçalar yerine daha sanatsal açıdan yüksek, karmaşık ancak bir o kadarda basit lirikler üzerinde inşa edilmiş bir albüm ortaya çıkarmaya çalışmış. Gözüme çarpan diğer bir noktada; nedense bas gitar çok ön planda değil bu sefer. Tamam duyabiliyoruz ama eski Manowar albümlerini şöyle bir hatırlıyorumda… Söyleyeceğim bir çok şey vardı aklımda… Hepsini toparlayıp burada yazıya dökemedim bi türlü… Manowar sevenler albümü zaten edinmişlerdir aslında. Satın alıp arşive konulabilecek güzel bir çalışma. Tavsiye ediyorum.

Century Media! dan bize sunulan güzel ve kendisini kanıtlamış bir heavy metal grubu. Soundu itibariyle oldukça dolu dolu bir albüm szileri bekliyor. Vokalistin performansı dikkat çekici. Tamam belki çığlıklar atmıyor, değişik atraksiyonlar yapmıyor… Ancak Parçaların genel yapısını bozmadan akıcı bir şekilde eşlik ediyor ve beni bazı noktalarda acayip gaza getirdi diyebilirim. Albümün gidişatı ve parça sıralamasıda mükemmel bence. Profesynelce hazırlanmış kapak-iç tasarım konsptle uyumluluk gösteriyor. Albümde iki tanede Japonya için özel parçalar bulunuyor. Tabi bunları dinleme şansına erişmedim 🙂 Bu albümü klasik heavy metal dinleyicilerine tavsiye ederim. Pişman olayacaksınız, emin olun…

İlk dinlediğimde açıkçası pek hoşuma gitmedi. Ancak nolduysa ikinci kez dinlemey çalıştığımda giren rifler beni oldukça etkiledi. Gümbür gümbür tonlarda Hard Rock çizgisine yakın bir müzik icra eden Jorn abimiz albümde döktürmüş. Sesini nedense acayip derecede Dio’ ya benzetiyorum. Söyleyiş tarzıda benziyor. Jorn Lande solo kariyerinde sağlam ilerliyor, her albümde biraz daha ileriye bir adım atıyor. Albüm kapağıda oldukça karizmatik olmuş. Her nekedar hakkında çok acayip!!! şeyler söylensede bu adamı seviyorum. Beğendiğim albümlerden bir taneside bu. Hadi bakalım…

İşte bu. Kulaklarımızın pasını sağolsun Vader sildi. Güzel, insanı alıp götüren bir intro, ardından orta tempoda giren gitarlar ve Vader… Yeni dinleyen birisi için tam 12′ den vurabilecek bir albüm. Müziklerinden hiç ödün vermeden ve soundu daha da geliştirerek insanın kanına giriyor ve beynini ele geçiriyor. Bu albümü alın dinleyin. Eminim pişman olmazsınız. Eski davulcuları maalesef yok ama (o konuya hiç girmeyelim isterseniz) ne olursa olsun Vader yinede Vader… Kısa ve öz…

Slayer sonunda yapacağını yaptı. Dave Lombardo tekrar kadrosuna dahil ettikten sonra fanları büyük beklentiler içine girmişti ve bu beklentileri aşağı yukarı boş çıkarmadı diyebiliriz. Bilhassa ilk dönemlerine göz kırpan Slayer, yer yer de yeni dönemde oturtduğu soundu da elden bırakmamış. Güzel geçişler ve sert rifflerin ardından gelen çift gitarlı armonik kısımlar parçalardaki akıcılığı ön plana çıkarmış. Artık eski yeni farketmez çoğu grup progresive yapıda parçalar yapıyor ve bunu kendi tarzlarına uyarlıyorlar. Slayer’da bundan nasibini almış. E bu iyi mi olmuş derseniz; bence çok yerinde olmuş. Oturup sıkılmadan dinleyebilirsiniz. Slayer severler edinsinler albümü… Diyeceğim budur 🙂

Mail : mesnet@gmail.com

Yeni bir albüm çıkaran Diken bunu sessizce ve derinden yaptı. Duyumlara göre bu gerçekten son albüm olacakmış “Diken” için. Pek çok eleman değişikliği yaşadı grup ancak her defasında yeniden dirilip yeni bir albüm yaptı, 90’ların başından bugüne kadar. Taylan Ayık (Gitar-Vokal) aslında grubun herşeyi gibi duruyordu. Sonra Fatih Balcı (Bas Gitar) ile çok sağlam bir kadro oluşturup türk metal piyasasında ses getiren Hedef Büyük albümünü yaptılar. Sonradan pek çok sorun çıktı, anlaşmazlıklar vs… Ancak sonra ne olduysa grup yeni bir albüm yapmak istedi. Ay Batarken yeni bir kadro ile kaydedildi, tabi Taylan Ayık vokalleri üstleniyordu. Derekn tekrar anlaşmazlıklar derken Diken tekrar birleşmemek üzere dağıldığını açıkladı. Aradan 5 sene geçti ve Taylan Ayık solo projesi için kolları sıvamıştı ki Diken isim haklarının yüzde ellisine sahip Fatih Balcı ile anlaşıp albümü Diken adı altından yayınladı. 2008 sonlarında çıkan bu albüm gerçekten çok sıkı sözlere ve sounda sahip. Kendi hislerimi, düşüncelerimi aktarırsam, Taylan Ayık olmadan bir Diken albümü düşünemiyorum. Artık grup tekrar birleşme kararı alırmı, alırsa neler yapabilir bunların hepsi bir tartışma konusu. Gönül isterki çok sağlam geri dönüş konserleri yapabilsinler. Bunların hepsi bir hayalden öte gidemez sanırım… Albümü satın almak isteyenler buraya tıklayabilirler…

Rusya’da yayında olan müzik televizyonu A-ONE TV tarafından 120 bin kişinin oyları ile en iyi uluslararası grup seçildi. Serj Tankian, Apocalyptica, HIM, Papa Roach, Offspring, Panic! At the Disco, Radiohead, Foo Fighters, The Killers gibi gruplar arasından sıyrılan In Flames, ödülün sahibi oldu.

Aşağıdaki videoda da görüleceği üzere grup yeni albüm için çalışmalarına hız vermiş. Löngür löngür tondan da anlaşılacağı gibi güzel bir çalışma geliyor. Kendi fikrimi söylersem; grup Nightfall in middle earth albümünden sonra yaptığı kayıtlarda bunun üstüne çıkmayı başaramamıştı. Bakalım şimdi beklentileri karşılayabileceklermi? Bu arada Hansi abiye nolmuş öyle?